Λίγο πριν συμπληρωθούν δύο χρόνια από τη μεγαλύτερη τραγωδία που έχει ζήσει το ελληνικό κράτος, ένα νέο τραγούδι για τα Τέμπηέρχεται να μας συγκλονίσει.Οι λέξεις και η μουσική των Γιάννη Ζουγανέλη, Χριστόφορου Γερμενή, Ευδοκίας Ράπτη και Μιχαήλ Άνθη, σε στίχους του ίδιου του Μιχαήλ Άνθη, ξυπνούν μνήμες και συναισθήματα που δεν ξεχνιούνται.Το νέο τραγούδι για τα Τέμπη είναι μια αληθινή κραυγή απόγνωσης, που φέρνει στην επιφάνεια τον πόνο, την απώλεια και την αγωνία των συγγενών των θυμάτων.Με την απλότητα και τη δύναμη των στίχων του, αναδεικνύει τη σπαρακτική στιγμή της απώλειας, όπως εκφράζεται μέσα από τις λέξεις: «Πέρνω παιδί μου και δεν απαντάς», «Και δεν χωράω στο μπλουζάκι που σου πήρα», «Συγγνώμη που δεν πρόλαβα να χαιρετήσω».Οι στίχοι, γεμάτοι πόνο και τρυφερότητα, περιγράφουν την αδικαίωτη θλίψη και την αδυναμία να αποδεχτεί κανείς την πραγματικότητα της απώλειας.Είναι μια μουσική υπόκρουση για την τραγωδία που συνέβη, την αδικία που παραμένει και την ακατάσχετη επιθυμία να μπορούσε κάποιος να πει αντίο.Το τραγούδι δεν είναι μόνο μια αναφορά στους χαμένους, αλλά και μια κραυγή για την αλλαγή και την υπευθυνότητα, που δεν πρέπει να χαθούν στην σιωπή του χρόνου.
«Πέρνω παιδί μου και δεν απαντάςΣτείλ ένα μήνυμα πως όλα είναι εντάξειΝα μου προσέχεις κι αν πεινάσεις να φαςΈχω στη τσάντα σου τυρόπιτα φυλάξειΈλα Ιορδάνη, ο πατέρας σου καλείΒάιε, Σπύρο, Αναστασία ΙφιγένειαΚοίτα πως κλείνει ετούτη η γιορτήΚορμιά και σίδερα καυτά γίνανε έναΠως έγινε έτσι ο πόνος ξαφνικάΚαι δεν χωράω στο μπλουζάκι που σου πήραΦοράω το τζιν σου, την κολόνια, τα γυαλιάΜήπως και πάρω κάτι απ’ τη δική σου μοίραΚοιμήσου μάνα και μη σκέφτεσαι κακόΕίναι ελεγμένες οι γραμμές και θα αργήσωΣτου ουρανού της ράγες τώρα θα κυλώΣυγγνώμη που δεν πρόλαβα να χαιρετήσωΕδώ επάνω έχει σήματα πολλάΈχει χαμόγελα και φώτα για τον δρόμοΔεν έχει υπεύθυνους, τούνελ και κλείδια
Ούτε ο καθένας έχει το δικό του νόμο»
